حقوق شهروندی، مجموعه حقوق بنیادینی هستند که فرد به‌عنوان شهروند از آن برخوردار است. اصل آزادی مشروع، اصل برائت، حق دسترسی به وکیل، حق دسترسی به دادگاه صالح و غیره، ازجمله این حقوق هستند. در کشور ما، هم قانون‌گذار در قانون اساسی به‌طور ویژه این حقوق را مورد توجه قرار داده است و هم مجلس شورای اسلامی در قانون احترام به آزادی‌های مشروع و حفظ حقوق شهروندی از آن‌ها پاسداری کرده است. هر انسان، فارغ از هر اندیشه، قومیت و زبانی که دارد، انسان است و به‌عنوان بشر، دارای شأن و مرتبه‌ انسانی است. به همین دلیل نمی‌توان با هر بهانه‌ای کرامت انسانی وی را خدشه‌دار کرد. از طرفی، هر فرد در هر جامعه‌، یک سری حقوق بنیادین و ضروری دارد که لازم است از طرف دولت و حکومت رعایت و حفظ شود. بر همین اساس، این پژوهش با هدف بررسی تطبیقی ماده واحده قانون احترام به آزادی‌های مشروع و حفظ حقوق شهروندی و پاسخ به این سؤال که آیا مفهوم آزادی و مصادیق آزادی در هر دو سند حقوق بشر و حقوق شهروندی یکسان است یا خیر، انجام گرفته است. این مقاله از نوع توصیفی-تحلیلی است. نتایج این پژوهش نشان داد که با توجه به امنیت‌‌مدار بودن قانون جدید در پذیرش حقوق شهروندي، قانون‌گذار جوانب احتیاط را موردنظر داشته و در برخی موارد، محدودیت‌هایی را نسبت به مطالبه خسارات معنوي مقرر نموده است.

آزادی حقوق بشر حقوق شهروندی منشور جهانی