دوره 3، شماره 2، 1402، صفحات 62 - 73

نویسندگان : جمیل میلانی* ¹

چکیده :
قانون تجارت، شرکت های سهامی را به عنوان تاجر معرفی نموده است. امروزه، این شرکت ها به عنوان تاجران دارای شخصیت حقوقی مستقل، نقش مهم و پررنگی در مبادلات اقتصادی و تجاری دارند. طبیعت کار تجارت، ایجاد قراردادها و تعهدات و پرداخت دیون است. بر همین مبنا، وقتی تاجر از پرداخت دیونش ناتوان گردد و دارایی آن برای این امر کفایت ننماید، ورشکسته محسوب شده و مقررات خاصی بر فعالیت آن اعمال می گردد. این قضیه، اثراتی بر دیگر افراد و اشخاص دارد. در شرکت های سهامی، سهامداران و مدیران به عنوان دو رکن اصلی مطرح هستند. سهامداران، فراهم کننده سرمایه شرکت و مدیران، اداره کننده آن هستند. لذا ورشکستگی شرکت می تواند اثراتی را بر این ارکان داشته باشد. قاعده کلی این است که ورشکستگی شرکت سهامی باعث ورشکستگی سهامداران و مدیران نمی¬شود. البته، عکس این قضیه نیز صادق بوده اما در شرایط خاصی ممکن است این قاعده کلی نقض گردد و یا در شرایط ورشکستگی باعث ایجاد مسئولیت برای ارکان شرکت شود. مقاله پیش رو تلاش دارد با استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی و به روشی توصیف-تحلیلی به این مبحث پرداخته و ضمن بررسی ورشکستگی و انواع آن، اثرات متقابل ورشکستگی شرکت، سهامداران و مدیران را نیز مورد بحث قرار دهد.

کلمات کلیدی :
ورشکستگی، شرکت‌های سهامی، تاجر، سهامداران، مدیران شرکت