اخذ مجوز از موسسه استنادی و پایش علم و فناوری جهان اسلام در تاریخ 1 اسفندماه 1402
اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به شماره ثبت 87510 مورخ 1399/11/06
فصلنامه " تحقیقات نوین میان رشته ای حقوق" در سیویلیکا نمایه میشود.
فصلنامه " تحقیقات نوین میان رشته ای حقوق" در magiran نمایه میشود.
فصلنامه " تحقیقات نوین میان رشته ای حقوق" در SID نمایه میشود.
فصلنامه " تحقیقات نوین میان رشته ای حقوق" در پرتال جامع علوم انسانی نمایه میشود.
دسترسی آزاد به مقالات فصلنامه " تحقیقات نوین میان رشته ای حقوق
COPE
سامانه مشابهت یاب علمی ( سمیم نور)
سامانه مشابهت یاب علمی ( ایرانداک)
قراردادهای هوشمند: ماهیت قراردادی در قالب کد برنامهنویسی
دوره 4، شماره 2، 1403، صفحات 27 - 38
1 کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر، آزادشهر، ایران.
چکیده :
قراردادهای هوشمند، نسل جدیدی از قراردادهای الکترونیکی مبتنی بر فناوری بلاکچین هستند. این قراردادها دارای خصوصیات متمایزکنندهای نظیر خوداجرایی، غیرمتمرکز بودن، رمزنگاریشده و تغییرناپذیر بودن هستند. این خصوصیات سبب سوق یافتن عامه مردم به تنظیم روابط حقوقی خود در قالب این قراردادها شده است؛ اما سؤالی که از ابتدای پیدایش این قراردادها مطرح شد، آن است که آیا فناوری قراردادهای هوشمند، صرفاً یک کد برنامهنویسیشده نشاندهنده توافقات طرفین است یا یک قرارداد، به مفهوم حقوقی آن، محسوب میشود و قواعد، مقررات و آثار قراردادها نیز در آنها جاری میشود؟ در این مقاله با بررسی متن قوانین و مقررات مربوطه و منابع مطالعاتی و کتابخانهای، به تبیین این موضوع با نگاهی تطبیقی بین قوانین و دکترین ایران و بلغارستان پرداختهایم و وجوه اشتراک و افتراق درباره ماهیت قرارداد هوشمند بهعنوان کد برنامهنویسی یا قرارداد حقوقی را مورد تحلیل قرار داده و به این نتیجه رسیدهایم که علیرغم آنکه قراردادهای هوشمند در قالب کد برنامهنویسی تشکیل میشوند اما دارای اوصاف و خصوصیات قراردادهای حقوقی بوده و قواعد، مقررات و آثار قراردادهای حقوقی نسبت به آنها جاری میشود؛ مگر مواردی که توسط قوانین، استثنا شده است.
قراردادهای هوشمند، نسل جدیدی از قراردادهای الکترونیکی مبتنی بر فناوری بلاکچین هستند. این قراردادها دارای خصوصیات متمایزکنندهای نظیر خوداجرایی، غیرمتمرکز بودن، رمزنگاریشده و تغییرناپذیر بودن هستند. این خصوصیات سبب سوق یافتن عامه مردم به تنظیم روابط حقوقی خود در قالب این قراردادها شده است؛ اما سؤالی که از ابتدای پیدایش این قراردادها مطرح شد، آن است که آیا فناوری قراردادهای هوشمند، صرفاً یک کد برنامهنویسیشده نشاندهنده توافقات طرفین است یا یک قرارداد، به مفهوم حقوقی آن، محسوب میشود و قواعد، مقررات و آثار قراردادها نیز در آنها جاری میشود؟ در این مقاله با بررسی متن قوانین و مقررات مربوطه و منابع مطالعاتی و کتابخانهای، به تبیین این موضوع با نگاهی تطبیقی بین قوانین و دکترین ایران و بلغارستان پرداختهایم و وجوه اشتراک و افتراق درباره ماهیت قرارداد هوشمند بهعنوان کد برنامهنویسی یا قرارداد حقوقی را مورد تحلیل قرار داده و به این نتیجه رسیدهایم که علیرغم آنکه قراردادهای هوشمند در قالب کد برنامهنویسی تشکیل میشوند اما دارای اوصاف و خصوصیات قراردادهای حقوقی بوده و قواعد، مقررات و آثار قراردادهای حقوقی نسبت به آنها جاری میشود؛ مگر مواردی که توسط قوانین، استثنا شده است.
کلمات کلیدی :
بلاکچین، حقوق تجارت، حقوق قراردادها، قرارداد هوشمند، کد برنامهنویسی
بلاکچین، حقوق تجارت، حقوق قراردادها، قرارداد هوشمند، کد برنامهنویسی
-
268
-
4
-
1403/01/29
-
1403/04/17
-
1403/06/10