چکیده : تاثیر و نقش شخصیت در بروز القاء روانی طرفین یک پرونده با توجه به نظریه جرم شناختی از دیر باز همواره محل نظر اندیشمندان حقوقی و روان شناسی بوده است.نیک میدانیم که تبلیغات به طور کلی و عمومی فی نفسه جرم نیست ، از طرفی به لحاظ وجود تاثیر اقناعی ویا تلقین ، گونه ای از تدلیس را تحقق بخشیده که با نوعی تصرف مجرمانه همراه بوده است . این نفوذ شخصیت مخاطب می تواند منشاء اثر بر روند دادرسی تلقی گردد. پژوهش پیش رو با توجه به اصل همبستگی وبا توجه به انواع ارتباط کیفیت این تعلق میان شخصیت بزه دیده و تحقق القاء روانی چگونگی ارتباط این دو متغیر مستقل و وابسته را تبیین کرده است. یک بعد از نگرش انسان که دارای بار وراثتی است ، در مقایسه با بعد اکتسابی ، در اثر گذاری بر اندیشه و رفتار اجتماعی ، تقویت کننده قوی تری به حساب می آید تا آنجا که اشخاص بیشتر جذب آن دسته از غرایبی از گرایش پنهان شده که در نگرش وراثتی با خود فرد مشابهت هایی دارند. این مقاله نشان می دهد که تاثیرشخصی و نه نوعی شخصیت القاء کننده در بزه دیده تا چه حد بر بروز القاء روانی درمانگر می تواند موثربوده باشد. محور اصلی بحث بی تاثیر از مصوبه قانون مجازات در ماده 500 مکرر نبوده و نویسنده بدنبال آن است که بگوید مفاد این گونه اصول بدون توجه به شیوه های عملی روان شناختی تاثیر چندانی در جلوگیری از جرم نخواهد داشت.

القاء روانی بزه دیده جرم‌شناسی درمانگر شخصیت