استقرار و پایداری، امنیت غذایی، به‌عنوان حق دسترسی بشر به غذای کافی، ایمن و مغذی با حقوق محیط زیست، ارتباط مستقیمی دارد. در حوزه امنیت غذایی و حق بر غذا، جرایم زیادی اعم از جرایم حوزه مواد غذایی و جرایم حوزه زیست محیطی اتفاق می‌افتد که امنیت غذایی و در نهایت سلامت شهروندان را به خطر می‌اندازد. در این بین کشورهای توسعه یافته، برای جلوگیری از این جرایم، تمایل به سیاست گذاری های افتراقی و تخصصی در حوزه پیش جنایی، جنایی و پساجنایی دارند. هدف این پژوهش شناسایی موارد ذکر شده است. این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی است و روش جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است. در حوزه تضمین و حمایت از حق بر تغذیه و تامین امنیت غذایی از رهگذر سیاست گذاریِ جنایی شاهد پیشرفتهایی هستیم اما در این حوزه افتراقی سازی در قوانین کیفری دیده نمی‌شود. نظام حقوقی ایران بهتر است برای سیاست گذاریِ جنایی پیشگیرانه و واکنشی سنجیده در این حوزه منشور جامع سلامت را تصویب کرده و سیاست گذاری های کلان تری را طرح نماید تا قوانین موجود بر آن اساس اصلاح گردند که در این پژوهش به بررسی این موارد پرداخته می شود.

سیاست گذاریِ جناییِ کارآمد امنیت غذایی حق بر تغذیه سیاست جنایی بین‌المللی پیشگیری سیاست‌های واکنشی